جسیکا روزن اگر سیاستگذاران جمعیت بیشتری می خواهند، باید برای کسانی که می خواهند بچه دار شوند کارهای بیشتری انجام دهند
آخرین آمار ABS نشان می دهد که نرخ باروری ما 1.7 است - بسیار کمتر از نرخ جایگزینی مورد نیاز برای حفظ رشد جمعیت.
آخرین باری که نرخ باروری ما اینقدر پایین بود، به معنای واقعی کلمه شروع به پرداخت پول به مردم برای بچه دار شدن کردیم. همه پیش‌بینی‌های رسمی این است که تعداد نوزادان در سال‌های آینده فقط کاهش می‌یابد.
اینطور نیست که ما ناگهان از بچه ها غلبه کرده باشیم. سه چهارم زنان استرالیایی و 70 درصد مردان 20 تا 24 ساله یا بچه دارند یا می خواهند.
اما خوشبختانه زنان توانایی فزاینده‌ای در انتخاب زمان و یا داشتن آنها دارند. از هر پنج زن دگرجنس‌گرای فعال جنسی 16 تا 49 ساله در استرالیا، چهار نفر از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده می‌کنند. برای اکثر زنان، داشتن فرزند، چه برنامه ریزی شده باشد و چه غیر برنامه ریزی شده، اکنون یک انتخاب فعال است.
برای اکثر زنان، داشتن یچه، چه به صورت برنامه‌ریزی شده و چه به صورت غیر برنامه‌ریزی شده، حالا یک انتخاب فعال است.
اما تربیت کودک به عنوان یک تصمیم فعال، مجموعه سوالات و چالش‌های خاص خود را به وجود می‌آورد.
حدود سه چهارم از افراد بدون فرزند می‌گویند که توانایی مالی برای حمایت از یک کودک در تصمیم‌گیری آنها درباره بچه‌دار شدن مهم است. آنها حق دارند چون بچه‌دار شدن یکی از گران‌ترین کارهایی است که می‌توان انجام داد.
بیایید با بارداری و زایمان شروع کنیم. در صورت لزوم، یک چرخه IVF حدود ۱۰ هزار دلار هزینه دارد و انجام بیش از یکبار IVF غیرعادی نیست. اگر می‌خواهید از یک بیمارستان خصوصی استفاده کنید، پوشش بیمه سلامت شما باید دستکم از ۱۲ ماه قبل شامل خدمات مربوط به بارداری و زایمان باشد، این یعنی حدود ۲۴۰۰ دلار اضافی برای حق بیمه قبل از زایمان.
سپس هزینه هایی همچون کالسکه (۵۰۰ دلار)، تختخواب (۲۰۰ دلار) و صندلی ماشین (۳۰۰ دلار) وجود دارند. برخی از این موارد را ممکن است بتوانید دست دوم بگیرید اما پوشک‌های یکبار مصرف حدود ۳۰ سنت قیمت دارند. فرض کنید که باید پوشک کودک را روزانه هشت بار به مدت دو سال تعویض کنید. بنابراین باید ۱۷۰۰ دلار برای پوشک در نظر بگیرید. حدود ۱۴۰ هزار خانواده استرس پوشک را تجربه می‌کنند. به جای پوشک، می‌توانید به پارچه روی بیاورید اما باید هزینه‌ای بالاتر برای شستن آن و از آن مهمتر وقت ارزشمند خود را صرف کنید.
فرض کنید والدین برای پرداخت تمام این هزینه‌ها به سر کار برگردند. یک ساعت مراقبت از کودک به طور متوسط ۱۱.۲۰ دلار هزینه دارد. این رقم حدود یک سوم میانه دستمزد ساعتی است. در حالی که یارانه‌های مراقبت از کودک بخشی از این موارد را پوشش می‌دهد، اکثر والدین هنوز با هزینه‌های غیرقابل پرداخت روبرو هستند. اگر فرزند شما بیمار به خانه بیاید، باید یک روز مرخصی از کار بگیرید و همچنان هزینه‌ها را بپردازید.
حتی زمانی که بچه‌ها به مدرسه می‌روند، هزینه‌ها ادامه می‌یابد. در سال ۲۰۱۶، محققان تخمین زدند که برای یک خانواده کم‌درآمد حدود ۱۳۷ دلار در هفته هزینه دارد تا یک دختر شش ساله را بزرگ کند. در سال ۲۰۲۱، پاسخ‌دهندگان به نظرسنجی سانکورپ گزارش کردند که بیش از ۱۰۰ دلار در هفته صرف غذا برای یک کودک می‌کنند.
پدر و مادر شدن همچنین به غیر از هزینه‌های زیاد، تبعات دیگری هم دارد. پدر و مادر بودن می‌تواند به معنای درآمد کمتر باشد، چه بلافاصله پس از تولد و چه در درازمدت. همچنین می‌تواند به پیشرفت شغلی آسیب برساند. مجازات پدر و مادر شدن به ویژه برای زنان بیشتر است.
در سال ۲۰۲۲-۲۰۲۱، مالیات‌دهندگان بیش از ۱۸ میلیارد دلار برای کمک به خانواده و حدود ۱۰ میلیارد دلار برای یارانه‌های مراقبت از کودکان هزینه کردند. این هزینه‌ها شامل هزینه‌های مدارس و آموزش عالی نمی‌شود.
در نتیجه بله، بچه‌دار شدن برای افراد، خانواده‌ها و اقتصاد گران است اما آیا این بدان معناست که ما باید بچه‌دار شدن را متوقف کنیم؟ از منظر صرفا اقتصادی، پاسخ منفی است. رشد جمعیت یکی از سه عاملی است که باعث رشد تولید ناخالص داخلی می‌شود.
خوشبختانه در استرالیا انتخاب بچه‌دار شدن تصمیمی نیست که توسط دولت‌ها گرفته شود. در نهایت، تصمیم‌گیری برای بچه‌دار شدن، انتخابی بر عهده مردم است که باید با توجه به هزینه‌ها و مزایای آن و همچنین شرایط و ترجیحات خود با آن روبرو شوند.
جای تعجب نیست که سیستم مالیاتی و رفاهی استرالیا قصد دارد ما را به سمت بچه‌دار شدن سوق دهد اما اگر سیاستگذاران، استرالیایی بزرگتر را می‌خواهند، می‌توانند کارهای بیشتری را برای کسانی که می‌خواهند بچه‌دار شوند، انجام دهند. افزایش انگیزه‌ها یا کاهش هزینه‌های مراقبت از کودکان ممکن است به افزایش جمعیت کمک کند. با توجه به افزایش هزینه‌های زندگی، می‌توانیم و باید به والدین کمک کنیم.
منبع:
Guardian