براساس یک تغییر سیاست بزرگ که دولت فدرال در سال جدید از آن رونمایی خواهد کرد، بیش از ۱۹ هزار پناهنده در استرالیا پس از یک دهه داشتن ویزای موقت حمایتی، سرانجام می‌توانند واجد شرایط اقامت دائم در این کشور شوند.
این تغییر به این معنی است که این پناهندگان می‌توانند آزادانه استرالیا را ترک کنند و دوباره به آن بازگردند، به کاری مطمئن یا مزایای کامل تامین اجتماعی دسترسی داشته باشند و برای خانواده‌های خود به منظور آمدن به استرالیا دعوت‌نامه بفرستند.
مریم، زن ایرانی که یک دهه پیش به استرالیا گریخت، گفت که آرزوی دیدار دوباره با والدین و سه خواهرش و ساختن زندگی پایدارتری برای پسر ۱۲ ساله‌اش را در سیدنی داشته است.
داشتن ویزای موقت حمایتی به این معنی بود که این مادر مجرد ۴۰ ساله نمی‌توانست شغل ثابتی پیدا کند یا برای خانواده‌اش به منظور آمدن به استرالیا و دیدار با او دعوت‌نامه بفرستد. اقامت دائم به این معنی است که پسر مریم می‌تواند تحت طرح HECS به دانشگاه برود.
اما سرنوشت ۱۲ هزار پناهجوی دیگر که همچنان به دنبال دریافت حفاظت پناهندگی هستند، توسط اندرو گیلز وزیر مهاجرت استرالیا مشخص می‌شود که در حال کار روی گزینه‌هایی برای بررسی وضعیت آنها است.
این گروه از افراد شامل کسانی می‌شوند که درخواست‌هایشان برای ویزای موقت حمایتی رد شده است یا به دلیل رد درخواستشان، درخواست تجدیدنظر کرده‌اند یا هنوز در انتظار نتایج بررسی درخواست‌هایشان هستند.
این تغییر سیاست در زمینه ویزا احتمالا مورد انتقاد مخالفان دولت فدرال قرار خواهد گرفت اما حزب کارگر بارها اعلام کرده است که به عملیات اقتدار مرزها و بازگرداندن قایق‌های پناهجویان متعهد است و هفته گذشته نیز یک کشتی حاوی ۱۳ عراقی به اندونزی بازگردانده شد.
اکثر ۱۹ هزار پناهنده‌ای که می‌توانند اقامت دائم داشته باشند از کشورهای عراق، افغانستان، ایران، میانمار و سریلانکا هستند و در حال حاضر دارای ویزای حمایتی موقت سه ساله موسوم به TPV یا ویزای پنج ساله پناهگاه امن اساسی (SHEV) هستند که مجبور بوده‌اند طی دهه گذشته دستکم یکبار آن را تمدید کنند.
این تغییر به این ۱۹ هزار نفر اجازه می‌دهد تا از ویزای موقت حمایتی یا پناهگاه امن به ویزای حل و فصل وضعیت (Resolution of Status Visa) منتقل شوند. سپس آنها می‌توانند برای اقامت دائم استرالیا اقدام کنند.
خانواده بتیا شکیبا از ایران گریختند و ۱۳ بار تلاش کردند از اندونزی به استرالیا بروند تا اینکه سرانجام در سال ۲۰۱۲ وارد استرالیا شدند و در حالی که او تنها ۱۴ سال داشت، درخواست پناهندگی کردند.
بتیا گفت: ویزای پناهگاه امن برای خانواده‌اش به این معنی است که آنها ۱۰ سال است که در شمال غربی ملبورن در بلاتکلیفی زندگی می‌کنند. شما نمی‌دانید که آیا می‌توانید استرالیا را خانه صدا کنید یا نه. دریافت اقامت دائم به این معنی است که من به عنوان شهروند درجه دو در استرالیا طبقه‌بندی نمی‌شوم.
دیوید مان مدیر اجرایی خدمات حقوقی پناهندگان ملبورن گفت: این تغییر به هزاران نفر امکان می‌دهد تا زندگی خود را با یک احساس امنیت واقعی بازسازی کنند و به خانواده‌هایشان که یک دهه از آنها جدا بوده‌اند، پیوند داده شوند.
منبع:
SMH