صورت سود و زیان یکی از سه صورت مالی اصلی است که برای ارزیابی سلامت یک شرکت به همراه ترازنامه و صورت جریان وجوه نقد استفاده می شود. چندین اصطلاح وجود دارد که برای خواندن صورت سود و زیان باید بدانید.صورت درآمد چیست؟
صورت سود و زیان به شما می گوید که آیا یک شرکت در طول دوره گزارش سود یا زیان داشته است یا خیر. گاهی اوقات از آن به سادگی به عنوان صورت سود و زیان یا فقط "P & L" یاد می شود.
صورت سود و زیان با مقدار پولی که شرکت ساخته شروع می شود و هزینه های انجام شده در طول دوره گزارشگری را که با سود خالص یا زیان خالص ختم می شود کسر می کند. کاماری الیس، EA، مدیر سابق پورتفولیو و بنیانگذار تیم مالیاتی فیلی، می گوید: «صورت های درآمدی مهم هستند زیرا می توانند نشان دهند که یک شرکت چقدر خوب مدیریت می شود و می تواند داده های تاریخی را برای توسعه روندها برای کمک به یک شرکت بهتر ارائه دهد.
صورت سود و زیان برای احزاب مختلف مهم است. سرمایه گذاران ممکن است از صورت سود و زیان همراه با سایر صورت های مالی برای تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری و تعیین سلامت مالی یک شرکت استفاده کنند.
پاتریک بادولاتو، PhD، CPA و یک مدرس ارشد در بخش حسابداری در دانشکده بازرگانی مک‌کامبز، می‌گوید: «صورت سود باید توسط هر کسی که تلاش می‌کند تجارت انجام شده و همچنین سودآوری یک شرکت را درک کند، استفاده شود.
به عنوان مثال، افزایش میزان فروش از سال به سال ممکن است برای یک سرمایه گذار بالقوه جذاب باشد و می توان آن را در خط اول صورت سود و زیان یافت. برعکس، اگر هزینه‌ها در حال افزایش باشد، این امر در صورت سود و زیان نیز دیده می‌شود و ممکن است سرمایه‌گذار را وادار کند که سؤالات بیشتری در مورد سودآوری بلندمدت شرکت بپرسد. سرمایه گذاران و تحلیلگران مالی نیز از صورت سود و زیان برای استخراج نسبت های مالی محبوب مانند سود هر سهم (EPS) استفاده می کنند.
درآمد: مقدار پولی است که شرکت در طول دوره گزارش آورده است. با درآمد، توجه به هر گونه روندی برای تعیین اینکه آیا شرکت در طول زمان درآمد بیشتری کسب می کند یا فروش کاهش می یابد، ممکن است مهم باشد.
هزینه ها: این خط میزان هزینه های شرکت را نشان می دهد. مشابه درآمد، توجه به روندها ممکن است مهم باشد تا ببینیم آیا شرکت هزینه بیشتری می کند یا در طول زمان کارآمدتر می شود. بادولاتو می‌گوید: وقتی به هزینه‌ها نگاه می‌کنیم، باید در نظر بگیریم که آیا هزینه‌ها متناسب با درآمد و عوامل این هزینه‌ها رشد می‌کنند یا خیر.
بهای تمام شده کالای فروخته شده (COGS): مبلغی که برای تولید محصولات یا خدمات فروخته شده هزینه می شود. برای شرکتی مانند اپل، این شامل شیشه برای ساخت صفحه نمایش تلفن یا تراشه هایی است که در آیفون قرار می گیرند.
سود ناخالص: این مقدار پولی است که به دست آمده است، منهای بهای تمام شده کالای فروخته شده. این معمولاً در صورت سود و زیان با کسر درآمد منهای بهای تمام شده کالای فروخته شده محاسبه می شود.
هزینه‌های عملیاتی و غیرعملیاتی: هزینه‌های عملیاتی، هزینه‌ای است که محصول را به بازار عرضه می‌کند. این می تواند شامل مواردی مانند بازاریابی، حقوق و دستمزد و هزینه های سربار مانند بیمه و اجاره باشد. هزینه‌های غیرعملیاتی می‌تواند شامل مواردی باشد که مستقیماً به عملکردهای اصلی تجارت مربوط نمی‌شود. ممکن است شامل مواردی مانند مشارکت در برنامه های بازنشستگی یا سود سهام به سهامداران باشد.
درآمد قبل از مالیات: کل درآمد قبل از محاسبه مالیات پرداخت شده است.\
استهلاک: این یک معیار حسابداری برای محاسبه بهای تمام شده از دست دادن ارزش دارایی های مشهود شرکت است.
سود قبل از بهره، مالیات، استهلاک و استهلاک (EBITDA): این معیاری است که گاهی اوقات به جای سود خالص برای سنجش میزان سودآوری یک شرکت استفاده می شود.
درآمد خالص: درآمد خالص (یا زیان) به دلیل موقعیت آن در صورت سود و زیان به عنوان درآمد خالص شرکت شناخته می شود. به عبارت ساده، این پولی است که شرکت به دست آورده یا از دست داده است.