در مقایسه با سایر نقاط جهان، نابرابری درآمدی به ویژه در استرالیا زیاد نیست، و حتی بدتر هم نمی شود مگر اینکه مسکن را در نظر بگیرید.
افزایش هزینه های مسکن به طور چشمگیری شکاف بین آنچه استرالیایی ها با درآمد بالا و پایین می توانند از عهده آن برآیند، افزایش یافته است. افزایش قیمت مسکن همراه با کاهش نرخ مالکیت خانه، نابرابری های ثروت را افزایش می دهد.
مسکن درآمد فقرا را تخلیه می کند افراد کم درآمد که به طور فزاینده ای مستاجر می شوند، بیشتر درآمد خود را صرف مسکن می کنند.
نابرابری ثروت در استرالیا هنوز کمتر از میانگین OECD است اما دو دهه است که در حال افزایش است. در حالی که میانگین درآمد تمام وقت در نیم قرن گذشته دو برابر شده است، قیمت خانه چهار برابر شده است.
این باعث شده است که استرالیایی‌های بیشتری میلیونر شوند. در سال 2019-2020، یک چهارم خانوارهای صاحب خانه ثروت خالص را بیش از یک میلیون دلار گزارش کردند.
افزایش قیمت دارایی ها طی دو سال بعد، اگرچه اکنون شروع به معکوس کرده است، به این معنی است که این رقم در حال حاضر تقریباً به طور قطع بالاتر است.
متوسط ثروت خالص برای خانوارهای غیر صاحب خانه 60000 دلار است. از سال 2003 تا 2004، ثروت خانوارهای پردرآمد بیش از 50 درصد افزایش یافته است که بیشتر آن به دلیل افزایش ارزش دارایی است.
در مقابل، ثروت خانوارهای کم درآمد عمدتاً غیر صاحب خانه - کمتر از 10 درصد رشد کرده است. مسکن باعث افزایش درآمد سرمایه می شود اجاره تنها 2 درصد از درآمد ملی در استرالیا را تشکیل می داد. اکنون آنها تقریباً 10 درصد هستند. این بیش از یک چهارم افزایش سهم سرمایه از درآمد در استرالیا از سال 1960 را توضیح می دهد.
اقتصاددانان جاش رایان کالینز و کامرون موری تخمین می زنند که تا ژوئن 2019، در بیش از نیمی از 30 فصل گذشته، متوسط خانه سیدنی بیشتر از متوسط کارگر تمام وقت درآمد داشته است.
به عبارت دیگر، یک سرمایه گذاری نسبتا کم خطر و کم تلاش، بازدهی بیشتری نسبت به یک سال کار سخت فراهم می کند.
انتقال ثروت بین نسلی بزرگ می تواند شکل جامعه را تغییر دهد. منظور آنها این است که موقعیت اقتصادی یک فرد بیشتر به شخصیت والدینش مربوط می شود تا استعداد یا کار سخت او.
برای رفع نابرابری، باید مسکن را ارزان‌تر کنیم. مالیات را اصلاح کنید، اما خانه های بیشتری بسازید دولت فدرال باید با کاهش تخفیف مالیات بر عایدی سرمایه و لغو دنده منفی شروع کند.
تأثیر بر قیمت ملک بسیار کم خواهد بود تقریباً 2 درصد کمتر از موارد دیگر اما تأثیر آن بر مالکیت خانه در طول زمان بسیار بزرگتر خواهد بود زیرا خریداران خانه اول شروع به پیشی گرفتن از سرمایه گذاران در حراجی ها می کنند.
با این حال، تا زمانی که مسکن بیشتری ساخته نشود، نابرابری مسکن واقعا کاهش نخواهد یافت. استرالیا مسکن کافی برای جمعیت رو به رشد خود نساخته است، زیرا ساخت خانه های جدید اغلب با قوانین برنامه ریزی محدود شده است.
برنامه ریزی یک مسئولیت ایالتی است و کاهش محدودیت های برنامه ریزی برای دولت های ایالتی سخت است زیرا بسیاری از ساکنان خانه های بیشتری را در نزدیکی خانه خود نمی خواهند.
به همین دلیل است که دولت فدرال باید از طریق توافق نامه مسکن جدید که اهداف ساخت و ساز جدید را تعیین می کند و به ازای هر خانه ای که بالاتر از یک خط پایه ساخته شده است به ایالت ها پرداخت می کند، ارزش آن را داشته باشد.
محاسبات موسسه Grattan نشان می دهد که اگر سالانه 50000 خانه اضافی برای ده سال آینده ساخته شود، قیمت و اجاره خانه ملی 10 تا 20 درصد کمتر از موارد دیگر خواهد بود. منطقه بندی مجدد در مقیاس بزرگ اوکلند در سال 2016 شاهد ساخت 5 درصد اضافی از سهام مسکن در پنج سال بود.
ما می توانیم چنین کاری را در اینجا انجام دهیم.
منبع:
Abc